De ontwikkelingen in (beeld creërende) GAN netwerken gaan razendsnel. Er is nu al mogelijk om een behoorlijk realistische video van een 'pratend hoofd' te maken op basis van 1 foto. Bij het voeden van deze AI machine met 8 of 32 afbeeldingen wordt de video nóg beter. Je hebt nu nog maar een paar foto's nodig van een persoon en je kunt een geloofwaardige video maken waarin de persoon iets lijkt te zeggen.
Zelfs van overledenen of mensen op een schilderij, bijvoorbeeld de Mona Lisa, kun je op deze wijze tot leven wekken. Het maken van geloofwaardige nepvideo's wordt steeds makkelijker. Met alle voor- en nadelen van dien. Kijk de hele video! Tip!
Nu nog wachten op de grapjas die het 'bewijs' online plaatst dat Elvis nog leeft. ;-)
Er bestaan al meerdere non-invasieve (zonder het lijf binnen te dringen met chirurgie) technologieën om nuttige signalen uit hersenactiviteit te halen, maar omdat electroden/sensoren niet dichtbij de hersenen worden geplaatst, is de resolutie vaak te laag om de activiteit van al die neuronen goed waar te kunnen nemen.
DARPA, de next-generation tech afdeling van het Amerikaanse leger zet vol in op de volgende generatie brain-computer interfaces.
Het vierjarige Next-Generation Non-Surgical Neurotechnology (N3) programma heeft als doel om brain-machine interfaces te bouwen die dezelfde prestaties hebben als bij geïmplanteerde elektroden, maar zonder dat ze een chirurgische ingreep nodig hebben.
Door simpelweg op een helm of headset te dragen kunnen soldaten in de toekomst wellicht bijvoorbeeld een drone besturen of cybersecurity bedreigingen in hun brein registreren zonder een toetsenbord aan te raken.
DARPA wil niet dat de nieuwe BCI hersentechnologie zelfs maar een kleine incisie nodig heeft. In plaats daarvan zou de technologie zelfs in het lichaam kunnen komen in de vorm van een injectie, een pil, of zelfs een neusspray.
Interessant onderzoek aan de Universiteit van Californië, in samenwerking met Qualcomm.
Onderzoekers hebben een draadloos netwerk van hersenimplantaten gemaakt die kunnen communiceren met een externe computer met een maximale snelheid van 10 Mb/s. (snel!) Tevens is er sprake van draadloze (!) voeding om de implantaten van energie te voorzien.
Deze hersenimplantaten kunnen neurale activiteit veel beter registreren dan een enkel, bedraad neuraal implantaat. Uiteindelijke doel is om een om een coherent telecommunicatiesysteem te creëren dat zinvolle gegevens kan distilleren uit de hersenen.
Deze piepkleine neurale implantaten zijn tevens in staat tot tweerichtingscommunicatie. Onderzoekers verwachten zelfs dat de huidige implantaten, van 0,25 mm klein, nog gereduceerd kunnen worden tot 10% van een huidige grootte, wat de inplanting ervan minder ingrijpend zou maken.
Met deze hardware wordt een stap gezet om hersenactiviteit te registreren.... bruggetje naar volgende onderwerp. ...
Helaas zijn er best veel mensen wereldwijd die niet meer kunnen praten vanwege gezondheidsproblemen. Er zijn wel methodes om een toetsenbord met oogbewegingen te bedienen (die vervolgens synthetische spraak genereert), maar daarmee kunnen ongeveer maar 10 woorden per minuut worden gegenereerd. Ter vergelijking: een gemiddelde spreker kan ongeveer 150 woorden per minuut produceren.
In dit onderzoek werden patiënten die geïmplanteerde elektroden hadden in hun hersenen (omdat ze zware epileptische klachten hadden) gevraagd een database te creëren waarin hun hersenactiviteit werd gemeten terwijl ze zinnen oplazen van het beeldscherm. Dat registreerde een computersysteem.
Ook werd de beweging van de lippen, tong, strottenhoofd en kaak van de epilepsie patiënten geregistreerd. Deze bewegingen genereren namelijk ook hersenactiviteit. De database met hersenactiviteit werd vervolgens gekoppeld aan de audio opnames (gesproken zinnen) en zo leerde de machine de relatie te leggen tussen hersenactiviteit en spraak.
Vervolgens konden volledige zinnen gegenereerd worden door een computer aan de hand van hersenactiviteit van anderen.
Je geeft mensen zonder spraakvermogen op deze wijze dus letterlijk weer een stem.
De vaste lezers van mijn nieuwsbrief weten het: ik ben erg geïnteresseerd in de onvoorziene, onzichtbare en onbewuste gevolgen van technologie in het algemeen en (mede) de implementatie van 'voice technology' in het bijzonder.
Uit een rapport blijkt nu dat de, vaak vrouwelijke spraakassistentes, (Alexa, Siri) stereotypering van vrouwen versterkt. De vrouwelijke spraakassistent heeft een "ouderwetse" rol: conflictvermijdend, dienstbaar, onderdanig en ze reageert bovendien totaal niet assertief op bijvoorbeeld grove, seksistische beledigingen.
De onderzoekers stellen dat het gebrek van assertiviteit door de spraakassistentes seksistische intimidatie en gescheld normaliseert. Je zou kunnen zeggen: wanneer Alexa bij vrouwonvriendelijke grappen, commando's en opmerkingen steeds figuurlijk "haar schouders ophaalt", geeft dat een impliciete boodschap af over hoe vrouwen daar mee om zou moeten gaan.
Ik vind het persoonlijk helemaal geen gekke gedachte. Ik weet nog dat mijn vrouw zei, na 3 weken Alexa in huis te hebben: "Raar: Je commandeert in feite de hele dag een vrouwelijke assistent". Ik vind het wel iets om over na te denken: food for thought.
Google heeft een nieuw product: The Translatotron.
Het systeem doet spraak- naar spraakvertaling. Je hoeft dus niks te typen, je kunt gewoon inspreken op je smartphone en het systeem vertaalt jouw boodschap. Het interessante is: Google probeert de output-stem zoveel mogelijk te laten lijken op de jouw eigen stem. In de toekomst kun je dus op je werk, op vakantie een boodschap inspreken en vervolgens rolt deze boodschap met je eigen stem, in een volledig andere taal uit je telefoon. Nu nog een 'proof of concept', over een paar maanden op je Google Smartphone.
San Francisco heeft het gebruik van gezichtsherkenningstechnologie door de politie en overheid verboden. Deze technologie wordt volgens de stad te snel uitgerold en in gebruik genomen; gebreken moeten beter worden onderzocht. Het is zeker niet onwaarschijnlijk dat mensen onterecht als verdachte worden aangewezen door de software.
Ook is het natuurlijk een prettig uithangbord voor je stad wanneer mensen zeker weten dat ze niet door gezichtsherkenningstechnologie in de gaten worden gehouden.
Een opvallende stap voor een stad die wereldwijd bekendstaat om innovatie en de enorme dichtheid van vooruitstrevende technologiebedrijven. Tegelijkertijd wil de stad hiermee waarschijnlijk het signaal afgeven dat ze niet ongevoelig zijn voor de ethische overwegingen van digitale technologie.
nb: Microsoft heeft onlangs trouwens geweigerd om hun gezichtherkenningssoftware te verkopen aan een politiedienst uit angst voor 'discriminatie door software'.
Kunstmatig intelligente systemen worden steeds intelligenter. Ze nemen steeds meer menselijke vaardigheden van ons over en geven ons tevens bovenmenselijke cognitieve capaciteiten. Hier gaan we als mens en samenleving enorm de zoete vruchten van plukken, maar deze krachtige technologie kent ook risico's.
Kunstmatig intelligente systemen nemen bijvoorbeeld steeds vaker belangrijke beslissingen die van invloed zijn op ons leven. En wanneer ze menen emoties bij mensen te kunnen detecteren of werelden kunnen creëren die niet meer van echt te onderscheiden zijn, moeten we gezond kritisch zijn. Tijd om ook daar naar te kijken. En wanneer software precies weet wie we zijn, wat we willen en continu het dagelijkse ongemak voor ons wegnemen; is dat een zegen of een vloek?
Ik kom tevens met oplossingen, bijvoorbeeld de noodzaak tot individuele emotionele introspectie.
Ik geef graag lezingen over tech-trends en over de impact van nieuwe technologie op mens, werk en samenleving. Voel je vrij om contact met me te leggen! info@jarnoduursma.nl 0616074953
Disclaimer: De inhoud is uitsluitend bedoeld voor informatieve doeleinden en mag niet worden opgevat als juridisch, zakelijk, fiscaal of beleggingsadvies. Het is geen aanbod, suggestie of verzoek om een investering te doen. In het bijzonder is de inhoud niet gericht op een belegger of potentiële belegger en mag niet worden gebruikt om een belegging te evalueren of te doen.
