Ik gebruik ChatGPT niet om teksten te schrijven (en waarom jij dat ook niet zou moeten willen).

Hallo allemaal!

Hier is weer een nieuwe editie van Trending in Tech. Dé nieuwsbrief over de impact van cutting-edge technologie op mens, werk, bedrijf en samenleving.

Deze keer geen overzicht van artikelen en video’s, maar een insight die ik met jullie wil delen. ChatGPT is onwenselijk als co-auteur.

Laat me weten hoe jij hierover denkt!

met hartelijke groet, Jarno Duursma

Interessant? Ik geef ook lezingen over ChatGPT, Kunstmatige intelligentie en generatieve AI. Vrijblijvende offerte aanvragen doe je hier.

Ik gebruik ChatGPT niet om teksten te schrijven (en waarom jij dat ook niet zou moeten willen).

Ik ben een schrijver, publicist, auteur, hoe je het maar wilt noemen. En ik volg het onderwerp kunstmatige intelligentie al sinds 2014. Sinds die tijd heb ik onwijs veel over dit onderwerp gepubliceerd. Logisch dus dat ik, vanaf het eerste moment dat het mogelijk was om met kunstmatige intelligentie teksten te schrijven, dat ook geprobeerd heb. Maar na veel experimenteren ben ik dan toch tot de conclusie gekomen dat het gebruik van kunstmatige intelligentie, in ieder geval voor het soort teksten dat ik schrijf, niet goed werkt. En vooral: dat ik het eigenlijk ook niet zou moeten willen.

Daar zijn meerdere redenen voor.

Ten eerste vind ik de schrijfstijl van dit soort kunstmatig intelligente software te Amerikaans, te oppervlakkig, en inmiddels te herkenbaar. Ik heb op meerdere manieren geprobeerd om mijn eigen stijl erin te verwerken, maar dat krijg ik gewoon niet goed voor elkaar. Het blijft kunstmatig. Maar het belangrijkste is: Mensen lezen mijn blogs, nieuwsbrief, opinieartikelen vanwege mijn visie, mening en unieke (menselijke) gedachtesprongen. Dat vind ik een leuk onderdeel van mijn werk wat ik niet in handen wil leggen van ChatGPT.

Natuurlijk kan ik mij voorstellen dat wanneer je zielloze advertentieteksten, productbeschrijvingen, SEO blogs en andere bullshit teksten moet schrijven, dat deze software dan prima voor je werkt. Maar dat zijn niet de teksten die ik schrijf.

Ten tweede is voor mij schrijven ook: leren. Ik schrijf vaak met als doel moeilijke dingen begrijpelijk uit te leggen, en als je dat doet kom je onherroepelijk zaken tegen die je zelf nog niet goed begrijpt. Het bekende credo is niet voor niks: wil je iets begrijpen, ga er dan over schrijven. Door te schrijven ontdek ik mijn eigen blinde vlekken en hiaten in mijn kennis. Hoe meer ik over een onderwerp schrijf, hoe meer ik ‘t snap en hoe meer verhalen ik heb voor op het podium en hoe meer ik het onderwerp 'own'. En die verhalen en autoriteit neem ik ook mee op het podium tijdens een lezing. Wanneer ik AI-software zou gebruiken voor een shortcut verstoor ik dus de kern van mijn werk.

In de derde plaats is schrijven, voor mij in dit geval, ook een zoektocht naar mijn eigen stem. Naar mijn eigen ideeën, naar mijn eigen stijl, naar mijzelf. Schrijven is een continu proces van je eigen gevoelens en gedachten raadplegen. Wat vind ik er zelf van? Wat is mijn eigen mening, visie? Vind ik iets moreel juist, of niet? Hoe verhoud ik mijzelf tot dit onderwerp?

Een toneelstuk is in de stijl van Shakespeare omdat Shakespeare destijds een lang pad van persoonlijke ontwikkeling heeft ondergaan om tot zijn eigen stijl te komen. Een klassiek stuk in de stijl van Chopin is ontstaan omdat Chopin zichzelf via de muziek ontdekt heeft en dat vervolgens heeft verwerkt in zijn muziek. Groei, ontwikkeling en rijping vragen gewoon tijd.  

Zo werkt ook mijn eigen cognitieve, creatieve en emotionele proces. Ik lees, kijk, praat, denk na, voel, schrijf en zo vorm ik mijn eigen ideeën. Het publiek in de zaal en lezers van mijn artikelen en nieuwsbrieven willen ook mijn verhaal, en niet het verhaal van iemand anders.

Schrijven is wikken en wegen en steeds met jezelf in gesprek zijn. Schrijven is denken én voelen en daardoor ook een sprong voorwaarts in je persoonlijke groei. In het verkennen van een bepaald onderwerp en het ontwikkelen van mijn eigen mening ontwikkel ik uiteindelijk dus ook mijn eigen identiteit. Ik probeer zoveel mogelijk weg te blijven van mijn ego, mijn emotionele ruis. Het geluid van de woorden zo zuiver mogelijk te laten weerklinken.  

Met alles wat ik schrijf kom ik dichter bij wie ik werkelijk ben. Hoe langer ik schrijf, hoe authentieker ik word. Hoe authentieker ik word, hoe meer betekenis mijn leven krijgt. Door te vaak en te veel kunstmatig intelligente software in te zetten kan dit proces van persoonlijke groei belemmerd worden.

Daar komt nog iets bij. Schrijven is ook het overwinnen van weerstand. Soms weet je niet zo goed wat je bedoelt en hoe je dat op moet schrijven. Soms heb je een uur aan een alinea zitten te werken die vervolgens de prullenbak in kan. Soms blijkt na lange tijd dat je twee totaal verschillende onderwerpen in een artikel hebt proberen te boetseren en dat dat niet werkt. Schrijven is: mouwen opstropen, falen, opstaan, boenen en poetsen. En daar groei je van.

Is ChatGPT voor schrijfwerk dan nutteloos? Helemaal niet! Ik gebruik het om op nieuwe ideeën te komen en nieuwe invalshoeken te verzinnen. Kunstmatig intelligente software is voor mij een oneindige ideeënmachine. Een creatieve en cognitieve assistent. Ik heb het óók gebruikt om dit artikel kritisch te bevragen en te redigeren. Om de titel te verzinnen en te helpen met het vinden van een pakkende ‘angle’.

Maar ik ben dus erg alert op mijn drijfveren om deze software in te zetten. Ik laat mijn persoonlijke groei niet door slimme software afremmen. Ik adviseer jou dus ook om de verleiding van AI als ghostwriter te weerstaan.

Eens? Oneens? Laat mij ‘t weten!